We hebben in het westen van Gran Canaria een plek waar duizeling en de gekke haast worden gekalmeerd met een goed bad in zoet water. Die plek is het Charco Azul. Het is een natuurlijke poel tussen kliffen, gevoed door een waterval gedurende een groot deel van het jaar. Het Charco Azul verzamelt het water dat ontspringt uit de bergen van Tirma en Tamadaba voordat het zijn weg vervolgt naar de Atlantische Oceaan. Je kunt er komen vanuit het dorp El Risco, op 49 kilometer van Las Palmas de Gran Canaria, en slechts 14 kilometer van Agaete.

Ver weg van het drukke leven
El Risco is een klein gehucht, waar vandaag de dag ongeveer 300 inwoners wonen, en dat een van de hybride schatten van het eiland herbergt. Een van die plekken die openstaan voor plezier, een juweel voor ontdekkingsreizigers van onconventionele plaatsen. Veel van de wandelaars die dit kleine dorpje passeren, kunnen de fout maken om El Risco te onderschatten en het te zien als een simpele plek om even te stoppen, iets te drinken en uit te rusten van de bochten van de weg. Echter, deze plek heeft veel te ontdekken. Allereerst vind je er de familiale en traditionele gastvrijheid van de bewoners. De straten lijken je naar binnen te trekken. Achter de wijk leiden verschillende paden de bergen in die je uitnodigen om ze te verkennen. Hier begint de route naar het Charco Azul.

De waterroute
Barranco opwaarts veranderen de kleuren terwijl de bezoeker zijn stappen zet. De heuvels zijn bezaaid met landbouwpercelen en terrassen, palmbossen en hier en daar een waterstroompje. Aan het einde van deze kleine wandeling van drie kilometer bereiken we onze bestemming. Voordat ze terugkeren, wagen velen zich aan een duik in het water.

Hoewel een bezoek op elk moment van het jaar aangenaam is, zijn de beste maanden om deze plek te bezoeken tussen januari en mei, vooral in jaren waarin we regen hebben gehad. Tijdens de zomermaanden moeten we extra voorzichtig zijn met de stijgende temperaturen, voldoende water meenemen en, als er geen stromend water is, vermijden om te zwemmen. Voordat we teruggaan, kijken we omhoog en laten we ons betoveren door de beklimming van de hellingen, waar de dennenbossen en de wolken ons een ongelooflijk afscheid bieden vanaf een van de meest zuiverende plekken van het eiland.