In het tijdperk van sociale media zijn klachten over schijnbaar buitensporige kosten in bars en restaurants een veelvoorkomend thema geworden. Van toeslagen voor terrasdiensten tot extra kosten voor ijs in drankjes, stellen klanten vaak de wettigheid van deze praktijken ter discussie. Hier gaan we in op de juridische aspecten en mogelijke misbruiken van extra kosten in de horeca hier op de Canarische Eilanden.
Consumentenontevredenheid over extra kosten heeft discussies aangewakkerd over de wettigheid van verschillende heffingen die bars en restaurants opleggen. Hoewel er geen officiële zwarte lijst is met toegestane kosten, zijn er wettelijke vereisten die etablissementen moeten volgen om te voorkomen dat deze kosten als illegaal of misbruik worden gekwalificeerd, volgens de Organisatie van Consumenten en Gebruikers (OCU).
Extra toeslagen:
Terrasdienst, water, brood en meer vallen onder de regelgeving zoals uiteengezet in artikel 60 van de Algemene Wet ter verdediging van consumenten en gebruikers. De wet benadrukt het belang van het vooraf informeren van klanten over extra kosten en het verkrijgen van hun expliciete toestemming. Bijvoorbeeld, etablissementen hebben het recht om kosten in rekening te brengen voor terrasdiensten, maar klanten moeten op een zichtbare manier worden geïnformeerd. Het niet verstrekken van deze informatie kan leiden tot legitieme klachten.
Ongevraagde items, zoals hapjes of brood, mogen alleen als extra kosten worden berekend als dit expliciet staat vermeld in de prijslijst. In het geval van water moeten bars en restaurants gratis kraanwater aanbieden als alternatief voor flessenwater, zoals voorgeschreven door de Wet op Afval en Verontreinigde Grond. Het in rekening brengen voor ijs, hoewel technisch toegestaan, wordt als misbruik beschouwd door consumentenverenigingen. Het concept van bestekservice wordt ook kritisch bekeken, waarbij experts stellen dat apart kosten in rekening brengen voor dergelijke essentiële zaken niet wettig is, omdat ze worden beschouwd als onderdeel van de eetervaring. Bovendien moeten plotselinge prijsverhogingen voor aanvullende diensten "aangepast" en "evenredig verdeeld" worden om als een misbruikpraktijk te worden beschouwd.
Kaart- of contante betaling?
Het probleem van minimale kaartbetalingen wordt aangepakt, waarbij wordt benadrukt dat het weigeren van contant geld illegaal is, maar etablissementen kaartbetalingen kunnen weigeren als dit duidelijk van tevoren is aangegeven, of een minimumbedrag per kaart is vereist. Reserveringsbeleid, zoals het niet toestaan van reserveringen voor één persoon, hoewel niet illegaal, kan ook als oneerlijk worden beschouwd door consumentenverenigingen.
Menu's via QR-code:
Sinds het begin van de pandemie zijn QR-codes populair geworden voor het raadplegen van menu's, echter, terwijl etablissementen deze service kunnen aanbieden, zijn ze verplicht fysieke menu's en prijslijsten te verstrekken, en het niet doen ervan kan leiden tot sancties wegens gebrek aan informatie. Bovendien moeten menu's en prijslijsten de IGIC bevatten, het is niet toegestaan om ze zonder vermelding ervan op te nemen.