Dezelfde instantie die de blauwe vlag heeft toegekend aan het zuiden van Gran Canaria op stranden zoals Maspalomas, heeft gevraagd om het verwijderen van de douches vanwege de kosten die ze met zich meebrengen. Het ogenschijnlijk kleine detail dat de zwakke plekken van ons model blootlegt: de stranddouches zijn aan het verdwijnen. Wat tot nu toe een elementaire service was, bijna een verworven recht van de badgast, begint zich af te tekenen als een onhoudbare luxe in tijden van schaarste. En in het zuiden van Gran Canaria, waar water goud waard is, is deze maatregel geen excentriciteit, maar een noodzaak.
Het is gebruikelijk om toeristen te zien die, na een duik in het kristalheldere water van de kust van Mogán, of bewoners na een wandeling door de Duinen van Maspalomas, hun hand uitstrekken naar de douche om het zout en zand af te spoelen. Een onschuldig gebaar, zullen sommigen zeggen. Een onaanvaardbare verspilling, roepen nu de stemmen die duurzaamheid verdedigen. Curieus detail: in sommige kustgebieden van Mogán wordt al zeewater gebruikt voor deze dienst.
De periodes van droogte – hoewel de regen dit jaar wat verlichting heeft gebracht – vormen de voornaamste reden. Maar niet de enige. Er is sprake van een mentaliteitsverandering, aangewakkerd door verenigingen en gemeenten, en gesteund door burgerbewegingen die onze natuurlijke hulpbronnen willen beschermen. De beschuldiging is duidelijk: het willekeurige gebruik van een goed dat, omdat het geen directe kosten voor de gebruiker heeft, gedachteloos wordt verspild.
De Vereniging voor Milieueducatie en Consumenten (ADEAC), de instantie die bevoegd is om de felbegeerde Blauwe Vlaggen aan onze stranden toe te kennen, heeft zich uitgesproken. En hun invloed is aanzienlijk. Overmatig gebruik van deze douches kan leiden tot sancties, zelfs tot intrekking van de onderscheiding. In het zuiden van Gran Canaria, waar de Blauwe Vlag een belangrijk toeristisch uithangbord is, weegt deze waarschuwing zwaar. Het gaat niet om een "tijdelijke rage", maar om een eis die direct verband houdt met het imago en de concurrentiekracht van onze belangrijkste economische motor.
De ADEAC stuurt een duidelijke boodschap aan badgasten en toeristen: gebruik de douches in uw huis of hotel. Het is "oncomfortabel", ja, maar het besparen van "liters en liters onnodig water" is het voornaamste doel. Het alternatief? Een eenvoudige fles water om voeten en benen af te spoelen. Een simpele maatregel die, in wezen, een culturele omslag en persoonlijke betrokkenheid vereist, iets waar velen niet meteen toe bereid zijn. Elke douche, zo verzekeren zij, verbruikt tussen de 30 en 40 liter water – een buitensporige verspilling, zeggen zij, om het hoofd te bieden aan de opwarming van de aarde. Er worden alternatieven voorgesteld, zoals het vervangen van zoet water door zout water. In sommige Canarische gemeenten wordt dit al toegepast.
Afgelopen zomer voerde Catalonië al een verbod in op stranddouches vanwege de droogte. De bevolking accepteerde, ondanks aanvankelijke terughoudendheid, de maatregel en de besparing was "aanzienlijk". Sanxenxo, in Galicië, was een pionier in het weghalen ervan om puur milieuredenen, met "indrukwekkende" resultaten en weinig klachten. Zelfs op stranden in Málaga zijn deze diensten onderbroken.
En in het zuiden van Gran Canaria, waar water niet alleen een hulpbron is maar de beperkende factor van onze ontwikkeling, lijkt deze maatregel niet alleen noodzakelijk, maar ook urgent. Het toeristisch model van verspilling heeft een houdbaarheidsdatum. De douches op onze stranden, dat kleine detail van vakantiecomfort, zijn een symbool van een tijdperk dat ten einde loopt.
Bron: maspalomas24h Foto: ChatGPT